Kasana-kamari sudah Palui bacari gawian tapi tatap haja kadada nang sangkutnya. Napa maka sakulahnya kada tinggi, sampai SD haja. Rupanya saking kamamuyakan inya kada saling dapatan bacari gawian, ahirnya inya bapikir handak bajualan mambuka warung makanan. Kabujuran nang bini ada kabisaan bamasak.
“Bujurkah Mak, kawal kita si Palui itu mambuka warung makanan. Napa ngaran warungnya?” ujar Garbus.
“Ngaran warungnya adalah Warung Saraba Ada. Manurut tulisan nang ada di kain tutup warungnya itu ada iwak, ayam, itik bakar wan goreng, burung, hundang, bandeng, papuyu, walut, cumi-cumi, mie kuah, mie goreng, nasi putih nasi goreng, lalapan, teh es, es limau, es campur, teh susu, kupi, macam-macamlah,” ujar Tulamak sambil mambawai Garbus mandatangi warungnya.
“Wah, waahhhh…….. langkap banar jualan ikam ini Lui ai.
Kabalujuran parut kami lapar. Kami mamasan paisan walut, hundang babanam, papuyu wan cumi-cumi, nginumnya es jeruk wan es campur dan kupi susu gasan panutupnya,” ujar Garbus wan Tulamak.
“Umai banyaknya pasanan ikam sampai ampat lima macam?” ujar Palui manyahut.
“Kami mamasan sasuai macamnya nang ikam jual wan tulis di kain reklame itu,” ujar Tulamak.
“Kain reklame itu bujur haja kutulis macam-macam supaya urang tatarik masuk handak makan.
Jadi sekedar pancingan haja. Bila pasanannya macam-macam itu aku kada kawa manyadiakan maka kujawab makanan nang dipasan sudah habis wan nang masih ada adalah mie kuah atawa mie goreng, Kaya itu jua nginumannya nang tasisa adalah teh wan kupi (karna memang itulah jualannya).
Biasanya urang sudah talanjur masuk wan talanjur duduk tapaksa mamasan napa nang ada haja, tamasuk pasanan ikam ini,” ujar Palui mambuka rahasia tantang ngaran warung saraba ada itu.