Kisah Palui dan Ilmu Hisab
Kampung Palui tamasuk kampung nang rakat. Saban malam Jumahat pasti haja takumpulan buhannya bayasinan. Nang kada suah ka langgar gin, amun malam Jumahat pasti umpat jua ka langgar. Limbah isya langsung bayasinan ka rumah nang kana giliran. Tabarungan malam ini takana wadah Tukacil.
“Mun malihat pangalaman, tukacil ni pasti makanannya nasi sop,” ujar Garbus wayah tulakan ka wadah Tukacil.
“Ikam ni pina panahunya bus ai,” ujar Palui.
“Aku kada pina panahunya, karna saban baaruhan di wadah Tukacil, pasti makanannya nasi sop, ayamnya racikannya halus ha pulang,” ujar Garbus.
“Wadah bubuhan ikam sudah kusiapakan,” ujar Tukacil wayah bubuhannya sampai.
“Guru baluman datang lagi,” ujarnya paham.
“Nah, itu ngarannya kawan nang paham,” ujar Tulamak langsung baduduk diluar.
“Kami ini sapaguruan Cil ai, limbah balajar ilmu, makanya duduknya harus di luar,” ujar Palui mamadahi.
“Ilmu napa itu Lui? Kanapa maka harus baduduk di luar,” ujar Tukacil kahiranan.
“Ikam dasar balum sampai ilmunya, amun balajar ilmuku ini, pasti ikam harus baduduk di luar supaya yasinan ikam khusu. Amun di dalam ikam taganggu, urang lain jua taganggu,” ujar Palui mamadahi.
“Kami ini napa jar guru Palui haja,” ujar Garbus wan Tulamak lihum.
“Ikam jangan hakun dibawai Palui Cil ai maumpati ilmunya,” ujar tuan guru nang hanyar datang, sakalinya sidin mandangar panderan buhannya.
“Kanapa guru? Apakah ilmu Palui tu tamasuk ajaran sasat kah?” ujar Tukacil manakuni guru.
“Ilmu Palui itu adalah ilmu hisab, Cil ai,” ujar guru pulang.
“Ilmu hisab itu satahu ulun ilmu mahitungi bulan wayah parak hari raya,” ujar Tukacil.
“Bujur haja jar ikam tu Cil ai, tapi ilmu hisab Palui ini adalah ilmu mahisab ruku alias ilmu bubuhan paruku barat. Makanya bubuhannya ini amun bayasinan katuju baduduk diluar, nyaman khusu barukunya,” ujar guru mamacah panderan Palui wan kakawalannya.
“Guru ni tahu haja kalakuan kami,” ujar Palui, Tulamak wan Garbus kasupanan katahuan guru.