Kisah Palui dan Ilmu Gabin

Hari itu saurang warga di RT Palui maninggal. Bandira hijau dikibarakan urang di muhara gang.

Palui wan buhannya datang malayat, salajur umpat manyumbahyangakan. Sabalum sambahyang janazah, ustadz nang mamimpin fardu kifayah maminta-akan maaf-ampun bagi almarhum. Jua maingatakan kalu ada sangkutan utang almarhum supaya sacapatnya disalasaikan awan ahli warisnya.

Imbah itu disisipakan sidin jua sadikit papadahan awan jamaah. “Kita sakalian datang dari Allah, dan pada giliraannya -capat atau lambat kita juga pasti akan kambali kapada Allah. Ulih karna itu wahai saudara-saudaraku sakalian, marilah tarus kita dirikan salat sabalum kita disalatkan.

Parsiapkanlah sangu atawa bekal nang banyak guna manghadapi parjalanan panjang kahidupan di alam baka. Dan sasungguhnya sabaik-baik bekal itu ialah taqwa,” ujar sidin.

Palui asa titik banyu mata mandangar papadahan ustadz nitu. “Untung banar aruwah ini maninggal pas malam Jumahat, jadinya disambahyangakan urang bajumat samasigitan,” jar Palui wan buhannya.

“Insya Allah almarhum ini tamasuk uang nang khair!” ujar Palui pulang.

Salasai sambahyang fardhu kifayah, janazah langsung dibawa ambulan ka tampat pamakaman. Palui sapakawanan umpat jua maatar ka kubur. Di pamakaman lubang kubur sudah disiapakan. Cuma pinanya hibak awan banyu, maklum hari musim hujan. Tukang tabuk kubur dibantu para kaluarga mancuba manimba banyu nang mangganang, tapi banyunya pina kada surut-surut.

“Mungkin pas takana sumber air, kalu ?”, ujar urang-urang nang manyaksiakan. Kamudian ulih pihak kaluarga didatangakan masin kumpa banyu, tarnyata kada karing-karing jua. Asa panasaran, lalu didatangakan pulang masin kumpa sabuah, jadi dua, tapi sapartinya kada kawa jua maulah liang kubur nitu karing.

Malihat galagat kaya itu, Pak Ustadz mulai sing lihat-lihat ka jam tangan, apang hari sasain suri. Akhirnya anak almarhum mamaraki awan Ustadz sambil baucap pasrah : “Ayuha .. Guru-ai.., kami ikhlasakan haja sudah. Kita kuburakan haja saadanya Guru-ai..” ujarnya pina lirih.

“Mintukah Nak.., jar Ustadz, “Kalu kaya itu ayuwai nah..! ‘Bismillahi ‘ala millati Rasulillah !!! Ayu ja.. turunakan janazah bagamat ..!” jar Ustadz pulang.

Bagitu janazah diturunakan, tiba-tiba tarjadi sabuah kaajaiban ! Urang-urang nang manyaksiakan pada takasima. Liang kubur nang tadinya babanyu situsaini manjadi karing. Padahal, tadi sudah diusahakan mangaringi awan dua buah masin kumpa, kada karing-karing.

Malihat kajadian nitu, Pak Ustadz lalu baucap pulang, “Ayu lakasi luruki tanahnya.” Sidin lalu manimbai gumpalan tanah talu bigi dangan iringan bacaan doa.

Salasai prusisi panguburan suri itu, hari pukul lima saparapat. Para pantajiah mulai bulikan. Pak Ustadz jua basiap-siap handak bulik, samatara Palui iring-iring di higa sidin. Sabalum bulik Pak Ustadz batakun satangah babisik awan anak almarhum, “ Napa amalan almarhum abah ikam ini, Nak ?!”.

“Sapangatahuan ulun biasa-biasa haja kaya urang-urang, Guru-ai !” jar nang anak. “Cuma sabalum sidin maninggal, parak mandua bulan tarakhir sidin kada hakun lagi makan nasi.“

“Imbah.., napa nang dimakan sidin ..??!” takun Pak Ustadz panasaran.

“Sidin katuju banar makan gabin bakuhup. Bilang habis haja ampat-lima bungkus sahari, Ustadz-tai “, jalas nang anak pulang.

“U-uu mintukah..”, jar Pak Ustadz unggut-unggut.

Palui di higa umpat jua unggut-unggut. “Rupanya ‘ilmu gabin’ kalu (?)” garitik Palui dalam hati. Sualnya gabin tu amun dirandam, inya manyarap ka banyu “.

“Tapi nitu zahirnya haja, Nak-ai. Manurutku pasti ada tu amalan aruwah abah ikam ini, nang kita kada tahu. Mudah-mudahan sidin mandapat rahmat Allah salalu !”, ujar Pak Ustadz. “Amin !”, jar anak almarhum. Palui jua umpat ma-aminakan di higa.