Kisah Palui Batinggal Saurangan
Sudah parak samingguan ini pambakal di kampung Palui diupnama di rumah sakit. Rami warga kampung maelangi sidin. Bilang saban hari ada haja tarus nang datang manjanguki. Tamasuk jua Palui, Garbus wan Tulamak.
“Buhan ikam tahu hajalah di mana ruangan sidin?” ujar Tulamak batakun pas taksinya sudah bamandak di muka rumah sakit.
“Kada usah gair, Mak ai. Sa apa ada ganalnya rumah sakit naini. Kada bataha sasat jua ah kalu,” sahut Garbus sambil kaluar pada taksi.
“Imbah naik ka lantai ampat, carii haja lagi ruangan Monster. Napa ngalihnya, Mak?” Ujarnya lagi pina musti.
“Huss!!” lakas Palui managur Garbus.
“Ruangan Aster, Bus ai, ngarannya,” ujar Palui.
Lalu buhannya batalu bamara ampah ka rumah sakit. Imbah sampai di muhara lawang rumah sakit, Tulamak batakun pulang.
Dimapa kita naik ka lantai ampatnya, Lui?”
“Supaya kawa lakas sampai ka atas, wan batis supaya kada panat, kita naik pakai lip haja, Mak ai,” jawap Palui.
“Kada papa lah, Lui?” ujar Tulamak batakun pina gair.
“Kalu ai kita takurung jua kaya urang sumalam,” ujarnya.
“Insya Allah aman haja, Mak ai,” jawab Palui sambil tarus bajalan.
“Kita umpati haja aturan urang. Kalu lipnya muat gasan sapuluh ikung urang haja, jangan kita buati bakajal. Kaina lip-nya bisa maraju,” ujarnya lagi manggayai Tulamak.
“Itu ngarannya uper dusis, Lui lah,” sahut Garbus.
Kada sa apa, buhannya sudah sampai di muhara lip.
Pas banar, di dalam lip sudah ada tujuh ikung urang, jadi buhannya batalu kada salang mahadangi lagi, langsung haja babuatan. Tapi, baluman lagi lawang lip tatutup, datang saikung babinian nang langkar banar.
“Kada muat lagi, Ding ai, sudah pas sapuluh ikung urangnya,” ujar Palui managur babinian naitu.
“Inggih, kada papa. Ayu ha bubuhan pian badahulu,” jawab bibinian itu. Mandangar disahuti kaya itu, bagasut Garbus ka luar, mandatangi nang ampun suara.
Langsung inya badiri di higa bibinian tadi. Samunyaan urang nang sudah di dalam lip takajut.
“Hau, napa maka ikam kaluar pulang, Bus?” ujar Palui batakun.
“Ayu ha buhan ikam badahulu naik. Aku badudi haja, handak baimbai lawan ading naini. Kasihan kalu inya kada bakawal,” ujar Garbus.
Tapi babinian tadi maninggalakan Garbus, mahancap mangalunyur ka dalam lip sambil baucap, “Kalu kacam itu, pian haja saurangan nang batinggal. Ulun handak badadas pang. Wan jua, kaina lip-nya mubajir kalu kada diganapi jadi sapuluh ikung urangnya.”
Nasib… nasib…” ujar Garbus tapakalah saurang.