Kisah Palui Mangiyau Lalat
Saban kamarian Palui, Garbus, Tuhirang wan Tulamak takumpul di gardu di balakang kalurahan sambil mahadang azan magrib. Napa aja jadi tatawaan bubuhannya: basasambatan, batatangguhan, manggudai bubuhan babinian liwat, pukuknya galu banar.
“Aku ada usul kakawalan ai, kaya apa kalu kita bariritisan bataruh duit supaya kada mahaur urang,” ujar Palui.
“Bataruh duit kada bulih karna bisa dianggap bajudi, takutan kalu katahuan pulisi,” ujar Garbus.
“Ada caranya supaya bataruh duit itu kada sama wan judi,” ujar Palui.
“Kaya apa caranya Lui?” ujar Tulamak.
“Caranya, kita manyadiaakan duit kartas haraga ratusan rupiah haja lalu kita adu bahaharatan,” ujar Palui.
“Bahaharatan siapa nang paling pandahuluan kawa mangiyau lalat. Duit kartas rupiahan tadi kita susun batatai, lalu kita hadangi duit siapa nang paling tadahulu dihinggapi lalat,” ujar Palui manarangakan.
“Aku paham ujar Tulamak, aku paham jua, ujar Garbus wan Tuhirang taimbai manjawab.
“Ayu lakasi kaluarakan duit ratusan ikam!” ujar Palui.
“Kalu handak bahaharatan mangiyau lalat, baiknya jangan duit ratusan tapi lima ratusan atawa ribuan,” ujar Garbus.
“Ayu andak duit ribuan ikam masing-masing, kita tatai lalu kita hadangi ampat lima manit,” ujar Palui.
Samunyaan mangaluarakan duit ribuan lalu maandak di tanah, sambil kilip-kilip mata mahadangi lalat hinggap.
“Naaahhhh….. itu lalatnya batarabangan diatas duitku,” ujar Garbus kasukaan.
“Balum tantu hinggap di duit ikam tapi mudahan di duitku,” sahut Tulamak.
“Tanang … tanang haja, lalat pasti cagar hinggap di duitku, ujar Palui.Nah… nah, pasti hinggap,” ujar Palui sambil batandik. “Aku manang, aku manang…!” ujarnya sambil maraup duit kakawalannya.
“Kanapa maka samunyaan lalat itu hinggap di duit ikam Lui. Mana duitnya nang ikam taruhakan tadi,” ujar Garbus wan Tulamak pina sarik.
“Ini nah duitnya,” ujar Palui manjulung.
“Hacus…..hacus……cus,” ujar bubuhannya tapaimbai wahin lalu batukup hidung karna kada tahan mancium duit Palui nang bacalimut wan tahi ayam.