Kisah Palui Bapaputik Koran

Wayah Hari Raya Palui wan kakawalannya masing-masingnya tulakan mudik ka banua, mailangi, salajur bakumpul bahari raya wan sanak kaluarga. Isuknya hanyar bubuhannya takumpul pulang di kampung.

“Samalam ikam sambahyang dimana Lui?” ujar Garbus.

“Tiap tahun aku sambahyang di lapangan,” ujar Palui.

“Sama haja pahalanya, baik di masigit atawa di lapangan,” ujar Garbus.

“Aku umpat sambahyang di lapangan itu karna parak rumah wan bila tulak ka masigit pasti talambat, makanya tapaksa jua baampar sajadah di halamannya,” ujar Palui.

“Kalu kaya itu sama haja wan aku, karna aku katuju sambahyang di lapangan jua,” ujar Garbus.

“Napa alasannya maka ikam katuju di lapangan Bus,” ujar Tulamak umpat manakuni Garbus.

“Di lapangan itu alamnya tabuka, luas wan banyak anginnya, jadi kada kapanasan,” jawab Garbus.

“Kukira kada cuma itu alasan Garbus, di lapangan itu banyak nang dilihat, habang hijau bajunya,” ujar Tulamak manyindir.

“Kalu tulak sambahyang bujur-bujur niatnya, jangan cuma handak balilihat. Hari Raya ini adalah hari kamanangan, dusa-dusa kita dihapus karna puasa sabulanan, makanya jangan baulah dusa pulang,” ujar Palui manasihati.

“Kalu Tulamak katuju sambahyang di lapangan itu karna ada nang diuntingnya,” ujar Garbus mambalas.

“Badusa ganal kalu ada untingan,” ujar Palui.

“Kukira aku kada badusa, malah bapahala karna ada untingan itu,” ujar Tulamak.

“Napa untingannya maka dipadahakan bapahala?” ujar Palui.

“Untinganku surat kabar bakas sisa urang sambahyang,” ujar Tulamak lihum.

“Apakah ikam bajualan wayah urang sambahyang Mak?” ujar Palui batakun.

“Aku mamutiki sisa urang sambahyang,” ujar Tulamak.

“Napa sisa urang sambahyang itu Mak?” ujar Garbus.

“Sisa urang sambahyang itu adalah suratkabar bakas lapik sajadah. Kartas satuyukan itu ku kumpulakan sampai malima balas kilu, lalu ku jual dapat duit di Hari Raya, salain bapahala mambarasihi lapangan,” ujar Tulamak mangalakak tatawa.